000			04843nam a2200253Ia 4500
001			1689
005			20231214132458.0
010			_a960-03-3331-9
090			_a1689
100			_a20230412 frey50
200			_aΔιαφθορά _gμετάφραση από τα γαλλικά Άγγελος Φιλιππάτος; πρόλογος Νίκος Κοτζιάς
210			_aΑθήνα _cΚαστανιώτης _d2003
215			_a171 σ. _d25 εκ.
300			_aΤίτλος πρωτοτύπου: Corruptions.
320			_aΠεριέχει βιβλιογραφία
327			_aΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ -- ΠΡΟΛΟΓΟΣ του Ν. Κοτζιά, ΕΙΣΑΓΩΓΗ, Η διαφθορά είναι ένα «λευκό» έγκλημα; ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1, Η διαφθορά, ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα, Ασαφή όρια, Μια αμφισβητούμενη ιστορία, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2, «Σφάλμα και όχι έγκλημα»; Υπόθεση Dassault: η πολιτική ποινικοποίηση μιας συνηθισμένης διαφθοράς, Υπόθεση Luchaire ή η εξουδετέρωση της διαρθρωτικής διαφθοράς, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3, Είναι εφικτή η τιμωρία της διαφθοράς; Το μεγάλο αμερικανικό έπος για την καταπολέμηση της διαφθοράς, Τα απρόοπτα της γαλλικής πολιτικής στην καταπολέμηση της διαφθοράς, Συμπέρασμα, ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
330			_aΗ διαφθορά είναι μία εν δυνάμει απειλή για όλα τα πολιτικά καθεστώτα. Αποτελεί όμως μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τις δυτικές δημοκρατίες, οι οποίες, ήδη από τον 18ο αιώνα, προβληματίζονταν ιδιαίτερα για την ύπαρξή της. Παρ' όλα αυτά, η διαφθορά αντιμετωπίστηκε συχνά στον 20ό αιώνα ως ένα «λευκό έγκλημα», που δύσκολα εντοπίζεται και τιμωρείται. Για ποια όμως διαφθορά μιλάμε; Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην πολιτική διαφθορά και στο οικονομικό έγκλημα; Ανάλογα με τις χώρες και την πολιτική κουλτούρα, το περιεχόμενο που δίνεται στην έννοια της διαφθοράς μεταβάλλεται και διευρύνεται. Η πολιτική κουλτούρα που θεοποιεί την εξουσία, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Γαλλίας, για πολύ καιρό έβαζε μεγάλους περιορισμούς στον ορισμό τού τι αποτελεί απόπειρα εναντίον του κοινού καλού και δυστροπούσε στη διερεύνηση και την τιμωρία της. Η πιο πραγματιστική πολιτική κουλτούρα αγγλοσαξονικού τύπου έθεσε το ζήτημα της διαφθοράς ως το διακύβευμα μιας μεταρρύθμισης του δημόσιου βίου, χωρίς εντούτοις να επιλύσει το πρόβλημα. Το βαθύτερο εμπόδιο τόσο για την ανάλυση όσο και για την αντιμετώπιση της διαφθοράς έγκειται στις αξεδιάλυτες σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε τρεις παραμέτρους: στην πολιτική διαφθορά, στη διαφθορά των δημοσίων λειτουργών και στη διαφθορά των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η λογική του οικονομικού κέρδους και οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού για τη μεγιστοποίησή του αποτελούν τις ουσιώδεις παραμέτρους για να εξηγηθούν οι πρακτικές της ενεργητικής και της παθητικής διαφθοράς. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
606			_93122 _aΠολιτική και ηθική
606			_93143 _aΠολιτική διαφθορά
676			_a172 | ΑΝΑ
701			_913764 _aLascoumes _bPierre _f(1948-____)
712			_9491 _aΚαστανιώτης
801			_aGR _bΒιβλιοθήκη Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου _c20180101 _gAACR2
990			_2ddc _cBK